ZER DA AUDIFONO BAT?
Audiofonoa soinua anplifikatzeko funtzioa duen laguntza tekniko mota da, soinua hautematea errazteko.

Entzumen galera mota asko eta hainbat maila daude. Horregatik daude audiofono asko eta banakoen behar ugari tratatzeko ezaugarri eta funtzio aukera zabala dute.

Gaur egun, audiofonoek erabiltzen duten teknologian arreta jarriz gero ohartuko gara bi mota daudela, audiofono analogikoak eta digitalak:

• Audiofono analogikoek mikrofono bidez jasotako soinu zeinuak anplifikatzen dituzte eta zeinu elektriko txiki bihurtzen dituzte. Jarraian, zeinu horiek belarrira transmititzen ditu benetako denboran. Zeinuak aldatu egin daitezke teknika analogikoak eskainitako aukeren barruan erabiltzaileek izan ditzaketen beharren arabera. Horien teknologia zaharrena da, ezartzen lehena izan baitzen.
• Audiofono digitalek soinua eraldatzen dute eta bit bihurtu, zeinuak anplifikatu aurretik manipulatuz. Teknologia digitala erabiltzen dute, horrek esan nahi du ordenagailu txiki baten bitartez erabiltzaile bereziari egokitzeko doi daitezkeela.

Forman arreta jarriz gero, hainbat Audiofono mota daudela ohartuko gara:

• Sakelekoak: Oso kasu gutxitan erabiltzen dira. Adin nagusikoekin eta audiofono txiki bat erabiltzeko zailtasunak dituztenekin.
• Entzumen betaurrekoa: betaurrekoaren besoan sartzen den hagatxoa da eta bertan daude ohiko audiofono baten elementu guztiak. Soinua hezur bidez igortzen da barne belarritik joaten diren dardaren bidez
• Atzeraentzungailua: Entzumen pabiloiaren atzeko aldean jartzen da eta entzumen kanalarekin pertsona bakoitzarentzako molde desberdinaren bitartez komunikatzen da
• Kanal barnekoa: Entzumen kanalean jartzen diren audiofonoak dira, hau da, belarri barruan. Osagai elektroniko guztiak sartzen diren karkasa batez osatuta daude. Ez dira egokiak galdera larrietarako, ezta haurrek erabiltzeko ere, horien entzumen bidea oraindik garatzen ari baita.
  
  
  
  
  
  

• BAHA – Audiofono ezargarriak: BAHA belarri atzean buru-hezurrean kirurgia bidez jartzen den Titaniozko inplante txikiari konektatzen zaion audiofonoa da. Soinu prozesadoreak edo audiofonoak buru-hezurreko hezurraren bitartez soinuaren dardarak barne belarrira igortzen ditu Titaniozko inplantearen eta hezurraren arteko molekula mailako integrazio osoari esker.
  
  
  
  
  
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  

• NORENTZAT DA BAHA?

Kanpo entzumen bidearen atresia dutenentzat, tinpanoarekin kanpo entzumen bidearen komunikaziorik edo irekierarik ez dagoenean.
Tarteko edo kanpo entzumen bidearen infekzio akutua dutenentzat, entzumen laguntza behar dutenean baina ohiko audiofonoek infekzioak edo etengabeko jarioak eragiten dizkietenean.
Otosklerosiak eragindako bide motako gorreria duten pazienteentzat, edo entzumen bide ertaineko itxuraldaketak edo entzumen bide ertain edo kanpokoetako kirurgiaren ondorengo nahasmenak dituzten pazienteentzat, belarriko kirurgia kontraindikatuta baldin badute.
Alde baterako gorreria neurosentsoriala duten pazienteentzat, BAHA belarri gorrean jarri ohi zaie eta soinua hezurraren bidez belarriko barne entzumen bidera igortzen du, entzumen normala lortuz. Horrela entzuteko aukera eskainiko zaio eta bi aldeetatik datozen soinuak ulertuko ditu, bi belarrietatik entzuteko sentipena lortuz.

ZER DA INPLANTE KOKLEARRA?
Inplante Koklearra bi alboetako gorreria sakon eta larria duten eta audiofonoez gutxi baliatzen diren pertsonen kasuan adierazitako laguntza teknikoko mota bat da.

Funtsean, inplante koklearra kirurgia bidez gorputzean sartutako kanpo eta barne zatiak dituen gailu elektronikoa da. Gailuak soinuak energia elektriko bihurtzen ditu eta elektrodo bidez igortzen ditu nerbio koklearreko nerbio aferentzietaraino, pertsonarengan entzuten duen sentipena eraginez ¿???.

Hizketa aurreko gorreria duten pertsonetan (ahozko hizkuntza garatu aurretik agertzen diren gorreriak) nahiz hizketa ondorengo gorreria dutenetan praktikatzen da (ahozko hizkuntza garatu ondoren agertzen diren gorreriak). Osoko anestesiarekin egindako kirurgia behar da inplantearen barneko zatiak jartzeko, eta ondoren entzumen errehabilitazioa beharrezkoa da.

Nola funtzionatzen du Inplante Koklear batek?


Soinu uhinak sisteman sartzen dira antena aurikularrean (1. irudia) dagoen mikrofono baten bidez eta zeinu elektriko bihurtzen dira. Zeinu hori soinu prozesatzailera igortzen da antzena eta soinu prozesatzailea lotzen dituen kablearen bitartez. Soinu prozesatzaileak zeinu elektrikoa soinu eta hizketa ulertzeko zehaztutako kodifikazio eragingarrienera bihurtzen du. Prozesatu ostean, elektrikoki kodifikatutako zeinua kable fin bidez antenara itzultzen da eta irrati uhinen bidez azalean zehar inplantera igortzen da (2. irudia). Barne inplanteak zeinua dekodifikatzen du eta koklea barruan dauden elektrodo multzora bidaltzen du (3. irudia). Elektrodoek zuzenean koklea barruko entzumen nerbioetako zuntzak estimulatzen dituzte (4. irudia). Entzumen nerbioen estimulazioak garunera bultzada elektrikoak igortzea sortzen du; bertan soinu gisa interpretatzen dira (5. irudia).

http://www.ulertuz.org/eusk/hijo.asp

Entzumen urritasuna egun, hutsune sentsorial nagusienetariko bat da, sarritan gabezi kausa bat bihurtzen dena. Kalkulatzen da, hamazortzi urte gorako pertsonen artean %20_ak gorreriaren bat aurkezten dutela; 1000 umetatik 1 entzumen galera larri batekin jaiotzen dela eta, 1000 umetatik 4 edo 5 jaiotzen direla entzumen galera oso handiarekin hizkuntza bereganatzeko arazo larriak dituztela. Horrez gain, ziurtasun asko daude gorreria kasuak herri garatuenetan nagusitzen ari direla esaten dutenak. Jarrain gorreria detektatzeko egin daitezkeen proba desberdinak agertzen dira.


OTOEMISIO AKUSTIKOAK ( OEA )

Jaioberrietan gorreria signoak detektatzeko erabiltzen da. OEA_k estimulu soinudun bat edo, belarri barneko koklean sortzen den energia akustikoan oinarritzen da. Horrela, egiazta dezake koklearen osotasuna, eta 30 dezibelio goragoko defizita dagoen edo ez detektatzen du.


TONUZKO AUDIOMETRIA

• AHOZKO AUDIOMETRIA

• IMPEDANZIOMETRIA

• JARRERAZKO PROBA AUDIOLOGIKO SUBJEKTIBOA UMEENGAN
  

• POTENCIALES EVOCADOS AUDITIVOS DE ESTADO ESTABLE A MULTIFRECUENCIA. ( PEAee)

«Aún hay falsas creencias sobre los alumnos con discapacidad»

«Aún estamos lejos de una auténtica inclusión de los niños con discapacidad en las escuelas», advierte María José González Is. Esta profesional de la educación de niños autistas ha participado en la elaboración de una guía de materiales destinada a orientar a los profesores vascos sobre cómo acercarse a ese objetivo. La publicación, resultado de la colaboración entre la Federación Vasca de Asociaciones a favor de las Personas con Discapacidad Intelectual (Fevas) y el Departamento de Educación del Gobierno Vasco, estará en los colegios a la vuelta de vacaciones. La sensibilización del alumnado es, a juicio de González Is, uno de los aspectos que se debe mejorar.

La Causa de Que el Autismo Sea Más Frecuente en Hombres Que en Mujeres
1 de Noviembre de 2010.

Una nueva investigación del Centro para las Adicciones y la Salud Mental (CAMH) y el Hospital Pediátrico SickKids, ambos en Toronto, Canadá, aporta pistas adicionales respecto a por qué los trastornos del espectro autista (ASD, por sus siglas en inglés) afectan cuatro veces más a los varones que a las mujeres.
Los autores del estudio han descubierto que los hombres que tienen alteraciones específicas del ADN en el único cromosoma X que portan están sometidos a un alto riesgo de desarrollar ASD.

APNABI AUTISMO BIZKAIA

JOKOAK TERAPIA GISA

FAMILIA BATEN HISTORIA

ZER EGIN DEZAKET ORAIN?
Behin diagnostikoa eskuetan dugula, oso garrantzitsua da abian jarri dugun prozesu horretan nahitaez parte hartuko duten eragileekin (audio-protesistak, zentro inplantatzaileetako profesionalak, logopedak, hezitzaileak…) eta babes garrantzitsua eskain diezaguketen beste batzuekin harremanetan hastea: elkarteak, familiak…

Kontuan izan behar dugu hizketa gai dugun prozesu honek epe luzerako lana eta ahalegina ekarri beharko duela; beste nolabait esanda, iraupen lasterketa da; hala eta guztiz ere, gure inguruan eskuragarri izango ditugun baliabideak ugariak garrantzitsuak direla kontuan izan behar dugu, prozesu hau guztia ahalik eta ondoen jasan ahal izateko.

NORA JO?
Diagnostikoaren ondorengo lehen uneetan, oso garrantzitsua da pauso tinkoak ematea; zer esan nahi dugu horrekin? Eskuragarri dugun informazioa ugaria da eta, ziur asko, jende asko topatuko dugu beren iritziak, esperientziak eta abarrak kontatzeko prest: familia, askotan, ez da gai izaten informazio pilo hori gainditzeko, eta garrantzitsua da lasaitasuna mantentze eta zuen burua baretzeko gai izatea. Izan ere, hori izango da bat-batean etorriko zaizkizuen gaiei aurre egiteko modurik onena.

Horren inguruan, aipatu beharrekoa da Elkartera jotzea lagungarri izan litekeela, han informazioa, aholkua eta abar eman ahal izango baitizuete erabakiak hartu beharko dituzuen gai ugariren gainean.

Gogorazten dizuegu zuen Udal Gizarte Zerbitzuetan lortu dezakezuela laguntzak ekonomikoak, ziurtagiriak eta abar.


NOLA KOMUNIKATUKO NAIZ BERAREKIN?
Komunikazioaz hitz egitean jakin behar dugu hori egiteko aukera ugari dagoela; lehenik eta behin, ahozko hizkuntza etortzen zaigu burura, normalean erabiltzen duguna baita; hala ere, egunerokotasunean ere erabiltzen ditugun beste komunikazio mota batzuk ahazten zaizkigu: gorputz hizkuntza, keinu naturalak, aurpegiko adierazpidea... horri guztiari komunikazioan muga motaren bat duen pertsonekin txandatzeko eta areagotzeko sistema gisa erabili ahal izateko sortu izan diren hizkuntza, metodo, estrategia,... saila gehituz gero, konturatuko gara aukera zabala izango dugula.

Gehienetan familiek eta hezkuntza arloan eta (bir)gaitze lanetan jarduten duten profesionalek beraiek aholkatuko dute erabakia hartzea, landu eta indartu beharreko apustua... hala ere, askotan komunikazio osoaren alde egin beharko dugu, hau da, gure esku dauden komunikazio baliabide guztiak beharko ditugu haurrak erraztasunez mezuak jaso eta igor ditzan, azken batean hori baita garrantzitsuena, eta pertsona gisa duen eskubide hori betetzeko ahal duguna egin beharko dugu.

HITZ EGINGO AL DU?
Esan dezakegu Entzumen Urritasuna duen edozein haur, garaiz diagnostikatuta eta garaiz anplifikatuz eta errehabilitatuz, hitz egitera irits litekeela, horrekin batera beste arazorik ez baldin badu. Hala ere, ezin da zehaztu noiz hasiko den, zein izango den bere ahotsaren kalitatea, zein hizkuntza garapen maila lortuko duen..., horrek faktore askotan izango baitu eragina: Entzumen Urritasuna agertzeko unea; galera maila; protesi egokitzapena egingo den unea; erabilitako protesia; kasu bakoitzaren gaitasuna eta ezaugarriak; ingurutik jasotako suspertzea...

http://www.ulertuz.org/eusk/hijo.asp

Bideo honetan guraso batzuen testimonioak entzuk daitezke, haien seme alaben kasuak kontatzen.

NOIZ ETA NOLA SOMATU ENTZUMEN URRITASUNA

o-3 HILABETE

• soinua egiterakoan umeak ez du gorputza biratzen edo, ez du inongo erantzunik ematen.
• Amaren ahotsak ez du umea lasaitzen.

3-6 HILABETE

• Ahots ezagunek ez dute umea lasaitzen.
• Eguneroko soinuei erantzunik ez.
• Ez ditu soinuak errepikatzen.
• Soinua nondik datorren ez du bilatzen buruari buelta emanez.

6-9 HILABETE

• Ez ditu silabak errepikatzen.
• Ez badu soinuaren iturria ikusten es du erantzuten.

9-12 HILABETE

• Galderei erantzunik ez dio ematen.
• Ezezkoak ez ditu ulertzen.
• Ez dio erantzunik ematen "eman" aginduari, eskuaren keinua ikusten ez badu.

12-18 HILABETE

• Ez ditu gauza eta pertsona familiarrak seinalatzen izendatzen direnean.
• Entzun eta soinuak egite/imitatzearen jolasa ez du ulertzen.
• Gauza ezagunak ez ditu izendatzen

18-24 HILABETE

• Ahozko ipuinei ez die arreta jartzen.
• Ez ditu agindu errazak ulertzen keinuekin batera ez badoaz.
• Kostatzen zaio gorputzaren atalak identifikatzea.
• Bere izena ez du ezagutzen.
• Bi berbatako esaldirik ez du egiten.

3 URTE

• Esaten dituen berbak ulertezinak dira.
• Ez ditu esaldiak errepikatzen.
• Ez die erantzuten esaldi errazei.

4 URTE

• Ez daki gertatzen dena kontatzen.
• Elkarrizketa erraza ezin du mantendu.

5 URTE

• Ez du beste umeekin berbarik egiten.
• Bakarrik senideek ulertzen diote.

HIPERAKTIBITATEARI BURUZKO MITO BATZUK

- AGHA ez da existitzen, zailtasunak dituzten haurrak etiketatzeko erabiltzen da.

Duela 50 urte onartu zen AGHA gaixotasun bat dela.

- Gaixotasun arina da denborarekin desagertzen dena.

%30-70 kasuetan AGHAk nagusitan oraindik dirau.

- Hiperaktibitatea izan ezean, haur batek ezin dezake AGHA izan.

Nahiz eta orokorrean AGHA hiperaktibitearekin edota inpultsibitatearekin agertu, ohikoena arreta ezaren sintomak edukitzea da.

- AGHAk soilik gizonezkoei eragiten die.

Gizonezkoengan eragina izatea 4 aldiz probableagoa den arren, emakumeei ere eragiten die.

- AGHA gurasoen heziketa txarraren ondorio da.

Heziketa txarrak gaixotasuna larritu dezake, baina ez da gaixotasunaren iturburua.

- AGHA gaur egungo bizimoduaren ondorio da, lehenago ez baitzen existitzen.

Egia da gaur egungo bizimoduak (bizimodu azkarra, exijentzia maila altua...) gaixotasun hau indartu dezakeela, baina ez da gaixotasun berria, 1902an detektatu baitzen lehenengoz.

PSIKOESTIMULATZAILEAK ETA MITOAK

- Psikoestimulatzaileek dependentzia sortzen dute.

Medikuak adierazitako neurrian eta eran kontsumitzen badira, ez dute dependentzia sortzen.

- Gaztarora heltzean psikoestimulatzaileen eraginkortasuna amaitu egiten da.

Haurtzaroan etagaztaroan psikoestimulatzaileen eragonkortasuna antzekoa da (%70-80).

- Psikoestimulatzaileek bigarren mailako ondorio ugari sortzen dituzte.

Bigarren mailako ondorioak sor ditzaketen arren, ondorio arinak dira denbora epe laburrean desagertzen direnak.


HIPERAKTIBOENTZAKO LAGUNGARRI IZAN DAITEZKEEN HAINBAT TEKNIKA


JARRERA TAULA

Arreta gabezia edo hiperaktibitatea pairatzen duten haurrengan oso garrantzitsua da ohiturak sortzea. Ondorengo teknika hau ohitura egokiak hartzeko erabili daiteke.

• Kartulinazko taula batean jarrera konkretu batzuk jarriko ditugu. Adibidez: txandak errespetatu ditut, isilik egon naiz, ikaskideak errespetatu ditut...

• Klasearen amaieran ikasleek euren jarrera baloratuko dute gomets ezberdinen bitartez:

Gomets berdea: bete diren jarrerak.
Gomets gorria: bete ez diren jarrerak.

• Denborak aurrera egin ahala gomets berdeak ugarituz joango dira eta gorriak desagertuz.

Jarrera egokiak bereganatu dituztenean emango zaio amaiera jarduerari.


Informazio gehiago jasotzeko:

http://nagopala.blogspot.com/2009/12/psikoestimulatzaileak-eta-mitoak.html

Adituen arabera, kasuen % 98a baino gehiago diagnostikatu gabe dago, hau da, 100 haurretatik 3 haur supergaituak dira eta beraien gurasoek eta irakasleek ez dute jakiten. Horren arrazoia bada, informazioa eskasa izaten dela eta horren ondorioz haur askok haien ikasketetan porrotak izaten dituzte, ez baitira beraien klaseko kideen erritmora moldatzen, haur horien interesguneak gelakoetatik oso urruti daudelako. Beren adimen adinaren eta adin kronologikoaren artean ikaragarrizko tartea egoten da, eta horrek beste haurrekin erlazionatzeko zailtasunak eragiten die.
Haur hauek zenbait arlotan talentu bereziak izaten dituzte, baina ez arlo guztietan. Adibidez, ahozko komunikazioan, matematiketan, musikan, kiroletan, arlo artistikoan…

Oso zaila izaten da haur bat talentu apartekoa den edo ez jakitea, ez baitago adostasunik ez teknikarik hori definitzeko, beraz, ohiko adimen probez baliatu beharra dago eta horrek zailtasun handiak ekartzen ditu ebaluatzeko garaian.

Talentu aparteko haurra abilezia kognitibo ia guztietan gutxienez 130eko puntuaziotik gora duena da. Horietan guztietan desbiazio tipikotik bi puntu baino gehiago igotzen bada, hots, bere adineko haurren batez bestekotik gora baldin badago, talentu aparteko haurra dela esan daiteke. Talentu aparteko hori oso altua bada, hau da, adimen gaitasunak 160ko puntuazioa gainditzen badu, jeineun maila duela esaten da. Populazioaren %0,01 baino gehiago ez dira jeinuak. Beraz, talentu aparteko haurren artean mailak daude, eta oso maila altua dutenak jeinuak direla esaten da.

Test ugari egiteko aukera dago hurrengo orrialdean:

aipatutako informazioa lortzeko:

http://www.ucm.es/info/sees/web/diagnosticos.htm

Entzumen urritasuna duen ume bat eskola inkluibo batean onartua izateko, aurrez aurretik espezialista batek ebaluatu beharko du. Horrez gain, ziurtatu beharko da eskolaren irakasleak behar bezala prestatuta daudela ume hori ebaluatzeko eta ikasgaia umearen beharretara moldatzeko.
Seguro asko, adierazpenak desberdinak izango direla klase arrunt batean, non ume guztiek entzuleak diren edo, beste batean non, azalpenak egiaztatu behar diren hauek, entzumen urritasuna duen umeari heltzeko. Kasu horretan, irakaslearen zeregina eta ardura handiago izan beharko du, baina emaitzak esker onekoak izan direla ikusteak, jarritako esfortsu guztia justifikaztzen du.
Eskola inklusiboa oso onuragarria da entzumen defizita duten umeentzat, haien garapen intelektualarentzako eta gizarte harremanetarako. Egunero entzuleak diren umeekin harremanetan egongo direlako.
Irakasleak klasea gidatzen du eta, bere helburu nagusia entzumen urritasuna duen umea bere klasekideekin batera integratzea izango da. Adinaren arabera erabakiko da, zein izango den azalpen egokia entzuleak diren umeak, gorra den umearekin ondo jardun dezaten.
Klasearen barnean, isekak eta talde banaketak ekidi behar dira. Oso komenigarria da guztion artean ulertzea eta azaltzea zergatik ume hori behar desberdinak behar dituen: desberdin hitz egiten du, aparato bat dauka belarrian edo aurpegira begiratu beharko zaio berari zuzentzen garenean. Aspektu hauek klasean dauden ume guztiek ulertu beharko dituzte.

Jarraian agertzen den bidean ikus daiteke eskola inklusibo bat non entzumen defizita eta entzuleak diren umeak agertzen diren.



http://www.cuidadoinfantil.net/ninos-sordos-y-oyentes-en-la-escuela.html

NOLA ANTZEMAN ETA TRATATU BEHAR DA TRANSTORNO HORI?

Diagnostiko egokia egin eta tratamendua jartzea prozesu bat izaten da, denbora luze samarra eta zenbait profesionalen elkarlana eskatzen duena.

Era horretako trastorno bat duten umeen arazoak gurasoek nahiz irakasleek detektatzen dituzte beste inork baino lehenago. Garrantzi handikoa da, beraz, horien artean komunikazio egokia egotea. Eta behin umeak horrelako trastorno bat izan dezakeela susmatuz gero, hurrengo pausoa aditu baten laguntza eskatzea izango da (pediatra, psikologoa, edo baita psikiatra ere).

Tratamendurako, hainbat lerro jorra daitezke nagusiki: terapia psikologikoa, gurasoen heziketa, estrategia egokia eskolan eta, azken bide gisa, botika edo farmakoak. Ikus ditzagun bide horiek, labur-labur:

- Gurasoen aholkularitza. Tratamendua eraginkorra izan dadin, ezinbestekoa da gurasoei beren seme-alabak tratatzen laguntzea, eta horiek hezteko estrategia egokiak diseinatzea. Horregatik, hiperaktibitatea duten umeen guraso-elkarteak oso baliagarriak gerta daitezke lan horretan.

- Eskolan. Trastorno hori duten umeek gainbegirada eta zaintza berezia behar dute irakasleen aldetik. Ikasgaiak beste era batera antolatu behar litzaizkieke (ahal den neurrian), eta motibazio berezia eskaini.

- Tratamendu psikologikoa. Psikologo edo psikiatra baten eskutik, terapiak umearen pentsamendua antolatu eta bere portaera eta eskolako errendimendua hobetzen lagunduko du.

- Botikak. Betiere pediatraren aginduei jarraituz, normalean psikoestimulatzaileak edo depresioaren kontrakoak erabili ohi dira, kasu bakoitzaren ezaugarriak baloratu ondoren.

ZER EGIN DEZAKETE GURASOEK?

- Ez saiatu bi gauza (edo gehiago) batera lortzen. Hobe da banan-banan joatea.

- Ume bakoitzaren ahalmenak kontuan izan, noraino irits daitekeen oso argi edukiz.

- Ez utzi tratamendua bertan behera, umea sasoi txarra pasatzen ari den arren.

- Umeari hitz egiterakoan, begietara begiratuz eta hurbiletik egin beharko genuke. Eta ondo entzun eta hobeto ulertu digula ziurtatuz betiere.

- Hobe sarietara jotzea, zigorrak erabiltzea baino. Zerbait ondo egin duenean hori onartu eta “saritzea” baino gauza hoberik ez dago.

- Saiatu umea giro antolatu batean bizi dadin: ordena, ordutegiari jarraituz, errutina batzuei eutsiz, etab.

- Erakutsi umeari bere sentimenduak eta jarduerak interesatzen zaizkigula. Guri horrela iruditu ez arren, gure onarpena eta laguntza behar-beharrezkoak baititu.



Informazio gehiago jasotzeko:
http://guraso.com/kolaborazioak/nola-jokatu-hiperaktibitatea-eta-arreta-falta-duten-umeekin/

Garatu talentu aparteko haurrak dituzten gurasoek sortutako elkartea da. Aita eta ama horiek inork baino hobeto dakite zein den haur supergaituen egoera eta legokien hezkuntza egokia izateko dituzten arazoak. Beraiengana jo dugu beren ekimenak eta errebindikazioak ezagutzeko.

Zeratarako sortu zen Garatu Elkartea?

Garai hartan Arabako, Bizkaiko eta Gipuzkoako guraso talde bat biltzen ginen gure seme-alabekin haurrei euren jakinmina asetuko lizkiekeen ekintzak antolatzeko asmoarekin; gure haurrek, garai hartan 4 eta 6 urte bitarteko haur txikak, unibertsoari buruz, edo gorputzari, energiari edo bizitzaren zentzuari buruz egiten zizkiguten galderei erantzun nahian, hain zuzen. Beranduago, talde hura egituratu egin behar genuela erabaki genuen, eta handik sortu zen gaur egungo Garatu elkartea. Gure seme-alabek ez zieten galdera horiei ikasgeletan erantzunik aurkitzen, eta gu geuk ere ezin genien haien zergatiei eskatzen zuten sakontasunarekin ihardetsi. Haurrak, beraien artean, bere interes berdina zutenekin elkartzen zirenean hobeto sentitzen zirela konturatzen ginen gurasoak. Ikasgeletan oso bestelako rola hartzen zutela ere ohartzen ginen : pasiboagoak ziren, lotsatiagoak, antsietate handiagokoak, itxurak egiten zituzten bere gaitasuna ezkutatzeko, edo gelako ekintzak beste haurren antzera edo okerrago egiten saiatzen ziren oharkabe pasatzeko. Gure taldean burutzen genituen ekimenak sarriago antolatzen hasi ginen, eta legearen inguruan zegoen hutsuneaz konturatu ginen, nahiz eta ordurako hezkuntza ministerioak hezkuntza bereziko lege bat onartua izan haur supergaituek zituzten beharrei ere erantzuteko egina, hain zuzen. Elkartearen estatutuetan jaso genituen gure helburuak eta handik aurrera gure indarrik handiena administrazioarekin edukiko genuen harremanean erabili genuen. Gaia zabaltzea nahi genuen, dagoeneko gertatzen ziren egoerak legeztatu, familiei eta profesionalei biltzen genuen informazioarekin lagundu, gure seme-alabentzako ekintzak egin ahal izateko dirulaguntzak lortu, bai unibertsitateetan, irakasle eskoletan, hezkuntza profesionaleengan eta gizarte osoan gaia hedatu eta, azkenik, beste elkarte batzuekin ere harremanak bilatu.

Informazio gehigarria:

http://www.hikhasi.com/artikulua/628

Ume autistekin lan egiten duen hezitzaileak, zenbait alderditan heldutasun handia erakutsi behar du:

1. Prestakuntza psikopedagiko on bat eduki behar du. Hau da, bere prestakuntza profesionala kontutan eduki behar ditu:

• Oso baikorra eta beharrezkoa da “ume normalekin” lan egitea, hezkuntza berezian lan egin baino lehen.
• Ezagupen sakon bat izatea ume autistaren nortasuna eta portaerei buruz; errekuperatu dezakegun umearen nortasuna jokoan dagoelako.
• Teoria eta teknika psikodinamikoak eta konduktistak ezagutu behar ditu.
• Gai berean lan egiten duten adituekin elkartzea oso interesgarria izango da:

• Kasuak kontrajartzeko eta kritikoki aztertzeko.
• Egonezinak eta ezintasuna sentsazioak aztertzeko.
• Teknika eta metodologia pertsonalagoetan sakontzeko.

Lehendik down sindromea duen haur bat izan duten bikoteak dute arriskua. Baita ere 35 urte baino gehiago duten emakumeak ere. Down sindromea izatearen  arriskua amak duen adinarekin lotuta dago. Ama zenbat eta zaharragoa izan, orduan eta probabilitate gehiago daude haurra down sindromea izateko. Datuak honako hauek dira: 25 urte dituzten emakumeen artean, jaiotzen diren 1.250 umeetatik batek down sindromea du. 35 urte dituzten emakumeen artean, jaiotzen diren 378 umeetatik, batek dauka down sindromea. Azkenik, 40 urteko emakumeen artean, jaiotzen diren 106 umeetatik, batek dauka. Orokorrean, down sindromea duten haurren %70, 35 urte baino gutxiago dituzten emakumeenak dira.

Honako idei hauek, down sindromearen trataeraren inguruko ideia nagusi batzuk dira:

- Hezkuntza arloan, 10-12 urte bitartean, klase normal bat jarraitu dezakete, baina irakaslearen atentzio gehiago eskatzen dute. Urteak aurrera joan ahala, klase espezializatu batean egon behar dira ez dutelako beste ikasleen lan erritmo berdina.

- Ahalik eta estimulu gehien behar dute beraien zentzumenak ondo garatzeko. Horregatik, oso garrantzitsua da estimulu asko eskeintzea.

- Zentro batean egon beharrean, gurasoekin egon beharko lirateke beraiekin ikas dezaten.

-Ekintzak ondo egiterakoan, beste har guztiei bezala, zoriondu egin behar zaio. honek eragina du ikas prozesuan.

Informazio iturria: http://www.slideshare.net/fantolig/down-sindromea-1445431

Pablo Pineda lehen aipatu dugun bezela, down sindromea du eta unibertsitatean ikasten dabil. Ondorengo bidio hau Pablori egindako elkarrizketa bat da eta down sindromeari buruz hitz egiten du:

Brian Skotkori egin zioten elkarrizketa da hau. Hainbat ikerketa egin ditu Down sindromearen inguruan. Osasun arloko profesionalak eta gurasoen arteko erlazioak aztertzen ditu gaisotasun hau diagnostikatzen denean. Briannen arrebadown sindromea du. besterik gabe, hau da egin zioten elkarrizketa: