Entzumen defizita daukaten haurrez hitz egiten dugunean, kontutan eduki behar dugun beste gauza bat zera da: gorreriaren ondorio bezala mututasuna agertzen dela kasu askotan. Honelako kasuak ematen direnean, normalean,haurrak zaratak atera ditzake, builak, zotinak, negarrak edo oihuak esaterako, entzumen aparatua ez ezik, ahots-aparatua egoera onean dagoelako, baina ez da hitzik esateko gauza, horretarako bereziki irakasten ez zaion artean.
Entzumenean gutxitua dagoen haurrak mintzaira bereganatzeko prozesuan atzerapen bat dauka; ezin bait du ez hitz egin eta ez araurik bereganatu. Ume normalak guzti hori imitazioz lortzen du besteei hitz egiten entzunez eta ikusiz, irakaspen sistematikoa hartu baino lehenagotik ere. Entzumen-gutxituarentzat, ordea, prozesu hau askoz ere zailagoa eta neketsuagoa da, eta baita askoz motelagoa ere; min-tzairaraino duen sarbidea ez bait da berezkoa edo naturala.
Horregatik ume gorrak mintzairaren jabetze, egituratze eta ahoskatzean atzerapena dakar eskolara sartzen denerako eta horregatik oso garaiz hasita entrenamendu intentsiboan jarri behar dugu, kanpoko estimuluak etengabeak, aberatsak (baina ongi neurtuak) diren bitartean.
Dena den, askotan,gertatzen da umea eskolara sartu aurretik ez dela gorreria diagnostikatzen. Bestalde, gerta daiteke, umeak eskola garaia bitartean entzumen galera jasatea. Kasu hauetan, irakasleari dagokio belarriko arazoei zor zaizkien problema horiek diagnostikatzea edo behintzat susmatzea. Irakaslea izan behar da arazoa identifikatuko duena,aldaketaren bat ikusten duenean umearen jarreran, horrela jarraipen bat eginez arazoa identifikatu arte.
Normalean entzumen defizita duten haurrek ongi entzungo diote irakasleari, 1-2 metroko distantzia baino urrunago ez badaude. Baina, irakaslea urruntzen bada, edota buelta ematen badu, seguraski umeak ez dio entzungo. Aspektu hori umearen ikas prozesuan oztopo ugari eragingo ditu, askotan azalpenak entzungo ez dituelako, edo, besteen iritziak kontuan izango ez dituelako. Are gehiago, Klaseko beste muturretik hitz egiten bazaio, umeak atzerapenaz erantzun dezake “eh?” esanez, edota “ez dakit” erantzunez. Hasiera batean, erantzun bi horiek izango dira ohikoenak, entzun ez duen gauza baten aurrean, horregatik arazoa identifikatzeko irakaslearen jarrera eta laguntza ezinbestekoa izango da.
Umea gela barruan elkarrizketa jarraian parte hartzeko moduko leku batean ez badago, arreta galduko du, distraitu itxura du, edo bestela oso jarrera behartuan eseriko da hitz egiten ari den pertsonaren aurpegia ikusteko. Aspektu eta eragozpen guzti hauek ikusita, horrelako kasu baten aurrean komeni da lehen baino lehen arazoa identifikatzea eta umeari laguntza eskaintzea.
Horrez gain komenigarria izango da irakasleari zuzendutako hurrengo gomedioak arretaz irakurtzea.
Entzumen-akatsak dituen ume bat gelara sartu aurretik, ikaskideen artean giro ona sortu behar da. Horregatik irakaslearen zeregina, bere gelan, entzumen defizita duen ume bat daukanean, izango da ikaslearen integrazioa ahalik eta onena izatea.
Entzumen-akatsak dituen ikaslea gelan sartu aurretik (edo arazoa geroago agertzen bada, jakin ondoren) egoki da bere ikaskide izango direnen artean giro ona sortzea. Horretarako, lehenbizi, klasean klase osoari, haur gorra gainerako haurrak bezalakoa dela azaldu behar zaio.
Beste umeei argitu egin behar zaie, ume hauek entzuteko tresna baten premia duela, beste batzuk ikusteko betaurrekoak behar dituzten bezalaxe. Beren jarrerak gelako zeregin eta jolasetan gainerako haurrenganakoa bezalakoa izan behar duela oharterazi behar zaie, ume gutxituak parte har dezan, eta beste guztien artean edonor bezalakoa izan dadin.
Irakasleak, entzumen urritasuna duen umea egoera onean jarri behar du gela barnean, ahalik eta informaziorik gehien jaso ahal dezan; bai irakaslearen aldetik eta baita beste ikaskideengandik ere.
Haur gorrarekin hitz egitean hartzen dugun jarrera oso inportantea izango da. Umeari astiro hitz egin behar zaio; aurrez aurre eta ahoskatze-keinu exageratuak egin gabe, ezpainetan irakur ahal dezan eta esaten zaiona uler dezan. Egokiena da, esaldi laburrak baina ongi egituratuak daudenak erabiltzea. Galderarik egiten bazaizkio, ongi ulertu duela ziur egon behar du irakasleak, berriro esanez edo galdera zertxobait aldatuz. Kontutan eduki pertzepzio-gorrerian ahotsa ozenagotzeak ez diola laguntza berezirik emango; kasu honetan, oinarrizko arazoa ez delako soinuaren intentsitatea, horregatik hitz egin beharko zaio gelako gainerako haurrengana zuzentzen garen ahots-ozentasun berberaz.
Komeni da irakasleak, idatzizko ohar eta argibideez baliatzea ahal duen guztietan. Modu honetan gelan integraturik dagoen haur gutxituaren hiztegia ugaltzeko eta zuzpertzeko.
Hizkuntz arloan zailtasun bereziak dituzten haurrekin, komunikazioak elkar-komunikazioa izan behar du, hau da, irakaslearengandik ikaslearengana, eta ikaslearengandik irakaslearengana.
Gorrari beste haurrei adina egokiera eman zaio hitz egiteko.
Bukatzeko komeni da, irakasleak, haur horien protesia egoera onean dagoela ziurtatzea.
http://isabelcebral.blogspot.com/2008/01/entzumenaren-akatsak-eskolan.html
Entzumenean gutxitua dagoen haurrak mintzaira bereganatzeko prozesuan atzerapen bat dauka; ezin bait du ez hitz egin eta ez araurik bereganatu. Ume normalak guzti hori imitazioz lortzen du besteei hitz egiten entzunez eta ikusiz, irakaspen sistematikoa hartu baino lehenagotik ere. Entzumen-gutxituarentzat, ordea, prozesu hau askoz ere zailagoa eta neketsuagoa da, eta baita askoz motelagoa ere; min-tzairaraino duen sarbidea ez bait da berezkoa edo naturala.
Horregatik ume gorrak mintzairaren jabetze, egituratze eta ahoskatzean atzerapena dakar eskolara sartzen denerako eta horregatik oso garaiz hasita entrenamendu intentsiboan jarri behar dugu, kanpoko estimuluak etengabeak, aberatsak (baina ongi neurtuak) diren bitartean.
Dena den, askotan,gertatzen da umea eskolara sartu aurretik ez dela gorreria diagnostikatzen. Bestalde, gerta daiteke, umeak eskola garaia bitartean entzumen galera jasatea. Kasu hauetan, irakasleari dagokio belarriko arazoei zor zaizkien problema horiek diagnostikatzea edo behintzat susmatzea. Irakaslea izan behar da arazoa identifikatuko duena,aldaketaren bat ikusten duenean umearen jarreran, horrela jarraipen bat eginez arazoa identifikatu arte.
Normalean entzumen defizita duten haurrek ongi entzungo diote irakasleari, 1-2 metroko distantzia baino urrunago ez badaude. Baina, irakaslea urruntzen bada, edota buelta ematen badu, seguraski umeak ez dio entzungo. Aspektu hori umearen ikas prozesuan oztopo ugari eragingo ditu, askotan azalpenak entzungo ez dituelako, edo, besteen iritziak kontuan izango ez dituelako. Are gehiago, Klaseko beste muturretik hitz egiten bazaio, umeak atzerapenaz erantzun dezake “eh?” esanez, edota “ez dakit” erantzunez. Hasiera batean, erantzun bi horiek izango dira ohikoenak, entzun ez duen gauza baten aurrean, horregatik arazoa identifikatzeko irakaslearen jarrera eta laguntza ezinbestekoa izango da.
Umea gela barruan elkarrizketa jarraian parte hartzeko moduko leku batean ez badago, arreta galduko du, distraitu itxura du, edo bestela oso jarrera behartuan eseriko da hitz egiten ari den pertsonaren aurpegia ikusteko. Aspektu eta eragozpen guzti hauek ikusita, horrelako kasu baten aurrean komeni da lehen baino lehen arazoa identifikatzea eta umeari laguntza eskaintzea.
Horrez gain komenigarria izango da irakasleari zuzendutako hurrengo gomedioak arretaz irakurtzea.
Entzumen-akatsak dituen ume bat gelara sartu aurretik, ikaskideen artean giro ona sortu behar da. Horregatik irakaslearen zeregina, bere gelan, entzumen defizita duen ume bat daukanean, izango da ikaslearen integrazioa ahalik eta onena izatea.
Entzumen-akatsak dituen ikaslea gelan sartu aurretik (edo arazoa geroago agertzen bada, jakin ondoren) egoki da bere ikaskide izango direnen artean giro ona sortzea. Horretarako, lehenbizi, klasean klase osoari, haur gorra gainerako haurrak bezalakoa dela azaldu behar zaio.
Beste umeei argitu egin behar zaie, ume hauek entzuteko tresna baten premia duela, beste batzuk ikusteko betaurrekoak behar dituzten bezalaxe. Beren jarrerak gelako zeregin eta jolasetan gainerako haurrenganakoa bezalakoa izan behar duela oharterazi behar zaie, ume gutxituak parte har dezan, eta beste guztien artean edonor bezalakoa izan dadin.
Irakasleak, entzumen urritasuna duen umea egoera onean jarri behar du gela barnean, ahalik eta informaziorik gehien jaso ahal dezan; bai irakaslearen aldetik eta baita beste ikaskideengandik ere.
Haur gorrarekin hitz egitean hartzen dugun jarrera oso inportantea izango da. Umeari astiro hitz egin behar zaio; aurrez aurre eta ahoskatze-keinu exageratuak egin gabe, ezpainetan irakur ahal dezan eta esaten zaiona uler dezan. Egokiena da, esaldi laburrak baina ongi egituratuak daudenak erabiltzea. Galderarik egiten bazaizkio, ongi ulertu duela ziur egon behar du irakasleak, berriro esanez edo galdera zertxobait aldatuz. Kontutan eduki pertzepzio-gorrerian ahotsa ozenagotzeak ez diola laguntza berezirik emango; kasu honetan, oinarrizko arazoa ez delako soinuaren intentsitatea, horregatik hitz egin beharko zaio gelako gainerako haurrengana zuzentzen garen ahots-ozentasun berberaz.
Komeni da irakasleak, idatzizko ohar eta argibideez baliatzea ahal duen guztietan. Modu honetan gelan integraturik dagoen haur gutxituaren hiztegia ugaltzeko eta zuzpertzeko.
Hizkuntz arloan zailtasun bereziak dituzten haurrekin, komunikazioak elkar-komunikazioa izan behar du, hau da, irakaslearengandik ikaslearengana, eta ikaslearengandik irakaslearengana.
Gorrari beste haurrei adina egokiera eman zaio hitz egiteko.
Bukatzeko komeni da, irakasleak, haur horien protesia egoera onean dagoela ziurtatzea.
http://isabelcebral.blogspot.com/2008/01/entzumenaren-akatsak-eskolan.html
0 comentarios:
Publicar un comentario